BESPAAR DUIZENDEN EURO'S DOOR AANGEPASTE VENTILATIE VAN UW SPUITCABINE
Het lijdt geen twijfel dat energie – in welke industrietak dan ook – een almaar toenemende kostenpost wordt. Redenen te over om ook inzake lakken en spuiten alle facetten inherent aan dit proces kritisch onder de loep te nemen. Bij het ventileren van de spuitcabine bijvoorbeeld, is het perfect mogelijk het debiet af te stemmen op enerzijds de afmetingen van de cabine zelf, en anderzijds ook real-time op de specifieke werkzaamheden. Zo’n moderne en vraaggestuurde ventilatie laat toe om vele duizenden euro’s te besparen.
Een optimale werkomgeving
Voor spuitcabines is een ventilatiesysteem geen optie, maar een noodzaak. Immers, een optimale werkomgeving komt niet enkel de gezondheid van de medewerkers ten goede, het draagt ook bij aan het realiseren van een hoogwaardig spuitresultaat.
1. Ventilatie van de volledige ruimte
. Bij ventilatie in z’n meest klassieke vorm, wordt de cabine over de volledige oppervlakte geventileerd, ongeacht waar een operator op dat moment aan het werk is. Het benodigde debiet wordt met andere woorden gedimensioneerd in evenredigheid met de oppervlakte van de cabine. Tot ongeveer 20 meter valt de keuze voor klassieke ventilatie zeker te verantwoorden. Overstijgt een ontwerp echter deze oppervlakte, dan dient een alternatieve aanpak overwogen te worden. Immers, de energiebehoefte zal exponentieel toenemen, terwijl de spuitklus zelf geconcentreerd blijft binnen één geringe zone van de totale spuitcabine. Vergelijk het met verlichting in een woonst: wie overal de lichten laat branden, in plaats van deze enkel aan te schakelen in de ruimte waar de bewoner zich bevindt, keilt niet enkel energie, maar ook het nodige geld over de keien.
. Een eerste alternatieve aanpak dient zich aan wanneer er vaak objecten met dezelfde aanzienlijke omvang moeten worden gespoten. Is dit het geval, dan is het raadzaam om enkel de ruimte rondom het object te ventileren met een iets hoger debiet, en dus niet langer de volledige oppervlakte van de cabine. Dit zal resulteren in een reductie van het totale debiet, op voorwaarde dat er geen kleinere stukken worden gespoten.
. Is er wél een grote diversiteit in omvang van de te spuiten objecten, dan kan een tussenrolpoort soelaas bieden om de energiekosten te drukken. Deze ingreep biedt de mogelijkheid om de cabineoppervlakte te verkleinen, waardoor ook het debiet en het verbruik op dat moment evenredig zal verminderen. De ventilatievraag kan dus worden gehalveerd bij het spuiten van kleine objecten, terwijl u toch ook de mogelijkheid behoudt om grotere stukken te spuiten.
2. Ventilatie op de plaats van de actie
De meest geavanceerde manier om aan ventilatie van een (grote) spuitcabine te voldoen, is gefractioneerde ventilatie. Hoewel ook hier – net als bij sectionele ventilatie – sprake is van het opdelen van de ruimte, gaat het bij deze vorm van ventileren niet om een fysieke, dan wel een louter virtuele zonering. Door de ruimte op te delen in zones van telkens 2,7 à 3 meter – elk met een eigen klepgestuurde toevoerkanaal en extractor - is het mogelijk om de ventilatie nog beter uit te balanceren en af te stemmen op de vraag van het moment én de plaats. Concreet wordt de snelheid van toevoer en extractie opgevoerd op de locatie waar gewerkt wordt, terwijl de andere zones op dat moment terugvallen op een restventilatie. Het totale inblaasdebiet blijft voor alle duidelijkheid ongewijzigd.
De aansturing van deze economische manier van ventileren kan ofwel via een drukknop in de respectievelijke werkzone gebeuren, ofwel volautomatisch worden geactiveerd, door de integratie met een liftsysteem.
. In z’n meest geïntegreerde en altijd geaccepteerde vorm wordt het gefractioneerde ventilatiesysteem gekoppeld aan een liftsysteem, wat toelaat om de zonesturing heel nauwgezet en volautomatisch af te stemmen op de locatie van de lift. Gezien de operator zich altijd in (of vlak naast) de liftkooi bevindt, zal ook de toevoer (via het plenum) en de extractie (onderin de cabine) altijd dààr gebeuren waar de actie plaatsvindt.
. Bij de andere variant wordt een schakelaar gehanteerd om een bepaalde zone te activeren. Hoewel het energieverbruik mits de nodige discipline geheid zal afnemen, zet het gebruik van schakelaars ook de deur op een kier voor menselijke nonchalance. Immers, is de persluchttoevoer lang genoeg om in een andere zone aan het werk te gaan, terwijl vergeten wordt de ventilatie in die bepaalde zone te activeren, zal het systeem hier niet op kunnen ingrijpen. Wél worden operatoren subtiel op hun vergetelheid gewezen, door de intensiteit van de verlichting af te stemmen de geventileerde zones.
Conclusie
Als stelregel geldt: hoe groter de lengte-breedteverhouding van omvangrijke objecten (waarbij ventilatie rondom het object niet zoveel effect heeft), hoe groter het besparingspotentieel door de keuze voor gefractioneerde ventilatie. Bussen, tram- en treinstellen, maar ook de mast en wieken van windmolens zijn typische voorbeelden van stukken waarbij gefractioneerde ventilatie een serieuze besparing kan opleveren.
